خنک کننده پردازنده مایع (آبی) یا بادی ، مسئله این است !
خنک کننده پردازنده مایع و بادی
خنک کننده مایع :
خنک‌کننده مایع که معمولا به آن عنوان خنک‌کننده آبی هم میدهند ، از نظر ظاهری جذاب‌ترین گزینه برای کیس به حساب می‌آید. این نوع خنک‌کننده‌ها به دو دسته‌ی اصلی مدار بسته و مدار باز تقسیم می‌شوند. اساس کار هر دو مدل یکسان است؛ یک بلوک خنک‌کننده به پردازنده وصل می‌شود، مایع موردنظر از پردازنده به رادیاتور می‌رود و برمی‌گردد و با این کار دمای پردازنده کاهش پیدا می‌کند. می‌توانیم مکانیسم آن را با جریان خون در بدن انسان مقایسه کنیم.
به زبان ساده، این نوع خنک‌کننده‌ها به جای اینکه صرفا به فن متکی باشند، با استفاده از آب یا مایعات مخصوص، گرمای پردازنده را مهار می‌کنند. این نوع خنک‌کننده‌ها نسبت به مدل‌های بادی معمولا گران‌تر هستند و از نظر ظاهری جذابیت بسیار بیشتری دارند. بیشتر کاربران از خنک‌کننده‌های مدار بسته آبی استفاده می‌کنند ولی برخی کاربران حرفه‌ای که به کارهای فنی علاقه دارند، به مدل‌های مدار باز روی می‌آورند که راه‌اندازی آن‌ها اصلا ساده نیست.
بلوک خنک‌کننده آبی از طریق یک سطح فلزی، روی پردازنده قرار می‌گیرد. در بین این دو سطح، خمیر حرارتی هم استفاده می‌شود تا حرارت بهتر منتقل شود. این بلوک به دو لوله‌ی مختلف متصل است. یکی دارای مایع خنک و دیگری دارای مایع گرم. این لوله‌ها به رادیاتور وصل هستند که زیر رادیاتور یک یا چند فن تعبیه شده است. رادیاتور موردنظر مایع گرم را در معرض هوا قرار می‌دهد که طبیعتا چنین کاری منجر به خنک شدن آن می‌شود. سپس مایع خنک شده دوباره راهی بلوک خنک‌کننده می‌شود و این چرخه ادامه پیدا می‌کند.
مزایا :
- جذابیت ظاهری
- صدای تولیدی کم
- کنترل بهتر دمای پردازنده
معایب :
- احتمال نشت مایع و آسیب به قطعات
خنک کننده بادی :
این نوع خنک‌کننده‌ها به اندازه‌ی نمونه‌های مایع موثر نیستند اما مدل‌های پرچم‌دار حرف زیادی برای گفتن دارند. خنک‌کننده‌های بادی ارزان‌تر هستند و نصب آن‌ها راحت است. این نوع خنک‌کننده‌ها عملا از یک هیت سینک عظیم و فن بزرگی بهره می‌برند که البته برخی مدل‌ها مجهز به دو یا سه فن هم هستند.اگرچه برخی مدل‌های پرچم‌دار رقیب قدرتمندی برای خنک‌کننده‌های آبی محسوب می‌شوند، اما در نهایت از نظر عملکرد و بهینه بودن نمی‌توانند بهتر عمل کنند.
اساس عملکرد خنک‌کننده بادی مشابه مدل‌های آبی است. اما در این میان به جای استفاده از بلوک خنک‌کننده، لوله‌ها و رادیاتور، از یک هیت سینک و فن یا فن‌های بزرگ استفاده می‌شود. در بین سطح پردازنده و هیت سینک خنک‌کننده هم طبیعتا خمیر حرارتی استفاده می‌شود تا گرما بهتر انتقال پیدا کند. فلز استفاده شده در هیت سینک نقش مهمی برای انتقال گرما ایفا می‌کند و در این زمینه معمولا مس یا آلومینیوم استفاده می‌شود. گفتنی است مدل‌های دارای هیت سینک مسی معمولا گران‌تر از مدل‌های آلومینیومی هستند.
مزایا :
- نصب آسان روی پردازنده
- قیمت ارزان
معایب :
- سر و صدای بیشتر نسبت به مدل مایع
- عملکرد ضعیف تر نسبت به مدل مایع ( به غیر از مدل های پرچم دار بادی )
جمع بندی :
یکی از باورهای غلط رایج این است که خنک‌کننده‌های آبی چندین برابر بهتر از مدل‌های بادی هستند. اگرچه تا چند سال قبل این موضوع صحت داشت، ولی در حال حاضر تفاوت عملکرد آن‌ها برای بسیاری از کاربران چندان زیاد نیست. با این حال، خنک‌کننده‌های آبی پرچم‌دار همچنان به‌طور محسوسی بهتر از مدل‌های بادی هستند. ولی کولرهای بادی رده بالا هم عملکرد مشابه ای با کولرهای مایع معمولی دارند.
طبیعتا قرار نیست که یک برنده‌ی نهایی و بی چون‌و‌چرا را انتخاب کنیم زیرا با توجه به نیازها و خواسته‌هایی که دارید، باید خودتان در این زمینه دست به انتخاب بزنید. اما در هر صورت در ادامه به صورت مختصر و مفید نکاتی را مطرح می‌کنیم تا در این زمینه انتخاب راحت‌تری داشته باشید.
اگر سیستم شما مجهز به پردازنده‌ی قدرتمندی است و در کنار آن کارت گرافیک پرچم‌داری هم انجام وظیفه می‌کند، پس بدون شک دوست دارید بدون هیچ مشکلی از تمام توان پردازنده بهره ببرید. در چنین شرایطی بهتر است خنک‌کننده آبی انتخاب کنید. اگر هم گیمر هستید و می‌خواهید از سرعت بسیار بالای پردازنده استفاده کنید، خنک‌کننده آبی انتخاب منطقی‌تری برای شما است.
اگر نمی‌خواهید برای خنک‌کننده پردازنده متحمل هزینه‌ی بسیار زیادی شوید، پس بهتر است یک خنک‌کننده بادی انتخاب کنید. همانطور که گفتیم در چند سال اخیر این نوع خنک‌کننده‌ها بهبود قابل توجهی داشته‌اند و حالا رقیب قدرتمندی برای مدل‌های آبی محسوب می‌شوند.